1. |
||||
|
САМОТНЫ ЧАЛАВЕЧЫ ГОЛАС
Я не ведаю, пра што расказваць... Пра смерць ці пра каханне? Ці гэта адно і тое ж... Пра што?
Мы толькі пабраліся. Яшчэ хадзілі па вуліцы і трымаліся за рукі, нават калі ў краму йшлі... Я казала яму: "Я кахаю цябе". Але я не ведала яшчэ, як яго кахала...
Але я не ведала яшчэ, як яго кахала! Не ўяўляла...
Ён пачаў мяняцца — кожны дзень я сустракала іншага чалавека... Апёкі выходзілі напаверх... У роце, на языку, шчоках — спачатку з'явіліся маленькія болечкі, пасля яны разрасліся... Слаёчкамі злазіла слізістая... Плевачкамі белымі... Колер твару... Колер цела... Сіні... Чырвоны... Шэра-буры... А яно такое ўсё маё, такое любімае! Пра гэта не расказаць! Пра гэта не напісаць!
На маіх вачах... У параднай форме яго засунулі ў цэлафанавы мех і завязалі. I гэты мех паклалі ўжо ў драўляную труну...
Нават не далі труну абняць...
Поўзаю ля магілы на каленях. Заўсёды на каленях...
Мне было дваццаць тры гады.
ОДИНОКИЙ ЧЕЛОВЕЧЕСКИЙ ГОЛОС
Я не знаю, о чем рассказывать… О смерти или о любви? Или это одно и то же… О чем?
…Мы недавно поженились. Еще ходили по улице и держались за руки, даже если в магазин шли. Я говорила ему: "Я тебя люблю".
Но я еще не знала, как я его любила. Не представляла…
Он стал меняться – каждый день я уже встречала другого человека… Ожоги выходили наверх… Во рту, на языке и щеках, сначала появились маленькие язвочки, потом они разрослись. Пластами отходила слизистая, пленочками белыми. Цвет лица… Цвет тела… Синий… Красный… Серо-бурый… А оно такое все мое, такое любимое! Это нельзя рассказать! Это нельзя написать!
На моих глазах… В парадной форме его засунули в целлофановый мешок и завязали. И
этот мешок уже положили в деревянный гроб…
Даже не дали гроб обнять...
Ползаю у могилы на коленках. Всегда на коленках…
Мне было двадцать три года.
A SOLITARY HUMAN VOICE
I don't know what I should talk about - about death or about love? Or are they the same? Which one should I talk about?
We were newlyweds. We still walked around holding hands, even if we were just going to the store. I would say to him, "I love you". But I didn't know then how much. I had no idea ...
He started to change - every day I met a brand-new person. The burns started to come to the surface. In his mouth, on his tongue, his cheeks - at first there were little lesions, and then they grew. It came off in layers - as white film ... the color of his face ... his body ... blue ... red ... gray-brown. And it’ all so very mine! It's impossible to describe! It's impossible to write down!
Right before my eyes - in his formal wear - they put him in that cellophane bag of theirs and tied it up. And then they put this bag in the wooden coffin.
They didn't even let me hug the coffin.
I crawl around the grave on my knees. Always on my knees...
I was twenty-three.
|
||||
2. |
Прыпяць (Pripyat)
03:18
|
|||
|
instrumental
|
||||
3. |
||||
|
ПАКІДАЮЧЫ РОДНЫЯ ДАМЫ
Не пераступаць парога
Век бы -
У доўгую дарогу
Трэба.
Вырываць
Карані,
Дом пакідаць,
Пакідаць
Назаўжды!
Перад хатамі
Старухі плакалі.
Кроў з каранёў.
Бывай.
Бывай!
Бывай…
Усе мы – сіраты!
Скуліць сабака пакінуты.
Хаты глядзяць пустымі вокнамі -
Не вернецца ніхто ў мясціны родныя,
Мёртвыя…
LEAVING NATIVE HOUSES
I would never like to leave
My home.
But it is needed to start
A long way.
To rip out
The roots,
To leave my home,
To leave it
Forever!
In front of cottages
Old women cried.
The blood of the roots.
Farewell.
Farewell!
Farewell…
We all are orphans!
The derelict dog is howling.
The houses are watching with the empty windows –
Nobody will come back to the native places,
Dead places.
|
||||
4. |
Палын (Wormwood)
05:12
|
|||
|
ПАЛЫН
Вакол – жыцця асколкі,
Палыну пах горкі.
Сорам, паралізуючы страх -
Жыві з гэтым.
Гора, дакоры сумлення, віна -
Жыві з гэтым!
Дбалі толькі пра сябе…
Пазабылі.
Слабейшых, бездапаможных
На смерць пакінулі!
Здрада -
Нам жыць з гэтым.
Вінаватыя.
Нам жыць з гэтым.
Здрада -
Нам жыць з гэтым.
Вінаватыя -
Нам жыць з гэтым!
Даруй мне…
Даруй.
WORMWOOD
The fragments of life are around.
The bitter smell of wormwood.
The shame, the paralyzing fear –
Live with it.
The woe, the remorse, the blame –
Live with it!
We took care only of ourselves…
We forgot.
We doomed
The weak, the helpless.
Betrayal –
We have to live with it
We’re to blame.
We have to live with it.
Betrayal –
We have to live with it.
We’re to blame.
We have to live with it.
Forgive me…
Forgive.
|
||||
5. |
||||
|
instrumentral
|
||||
6. |
||||
|
ОДИНОКИЙ ЧЕЛОВЕЧЕСКИЙ ГОЛОС
Она: Я была такая счастливая...
Он: Не смотри на меня!
A SOLITARY HUMAN VOICE II
She: Some time ago I was so happy...
He: Don't look at me!
|
||||
7. |
||||
|
P.S. ПАХАВАННЕ ЗЯМЛІ
Не загоіцца рана,
І слёзы бяроз,
Што рубілі на саван,
Абмыюць пагост.
Кветкі хавалі,
Хавалі зямлю.
Атрута нябачная
Паўсюль…
Сабе самой
Труна ты.
Усё жывое
Прыняслі ў ахвяру.
Кветкі хавалі,
Хавалі зямлю.
Атрута нябачная
Паўсюль…
Пыл і попел.
Пыл і попел…
Прах i попел.
Прах i попел…
Кожнай істоце – смерць.
Кожнай істоце – смерць!
Нікога -
Адна ты.
Чорнай вясною
Пахавалі маці
Жывой.
P.S. FUNERAL OF THE GROUND
The wound won’t heal,
And the tears of the birches
Were cut for the cerement
Will wash the graveyard.
The flowers were burying,
Were burying the earth.
The invisible poison
Is everywhere…
You are the coffin
For yourself.
All the alive
Was sacrificed.
The flowers were burying,
Were burying the earth.
The invisible poison
Is everywhere…
Dust and ashes.
Dust and ashes...
Dust and ashes.
Dust and ashes!
Death to every creature.
Death to every creature!
There’s no one –
Only you.
In the black spring
The mother was buried
Alive.
|
||||
Dymna Lotva Belarus
Post-black | Doom metal band from Belarus
If you like Dymna Lotva, you may also like:
supported by 231 fans who also own “Палын (Wormwood)”
It's haunting. It's chaos. It's energy. It's fatigue. It's happiness. It's sadness. It's love. It's hate. This is close to the perfect black metal album for me.
go to album
supported by 225 fans who also own “Палын (Wormwood)”
Powerful, plaintive expression of the fathomless sorrow of our suffering cetaceans and their depthless home, together with the indescribable loveliness of their distant blue-black realm. I feel as much interstellar space here as I do deep ocean, equally crushing and buoying.
go to album
supported by 224 fans who also own “Палын (Wormwood)”
I just had to own this album! Thank you and greetings from Colorado!
go to album
featured on Bandcamp Radio Nov 24, 2023
go to album
In advance of their November tour, catch up on the latest shredder from atmospheric black metal band Ghost Bath.
go to album
Everyone’s favorite cosmic black metal band returns, with a 16-minute opus that doubles down on industrial grind.
go to album
supported by 224 fans who also own “Палын (Wormwood)”
I like it because it bears all the familiar trademarks of the band, because I hold Saturnus in great esteem, because there are no two singers like him and because, like anyone else. they keep writing those beautiful, tranquil, colourful songs in which I let me drift in delight.
go to album
